Vertaald artikel

Als journalist is het natuurlijk een troef om meerdere talen te kunnen spreken. Om te werken aan mijn kennis Engels heb ik een artikel zo goed en nauwkeurig mogelijk vertaald naar het Nederlands. Een goede oefening om de verschillen tussen manieren van zeggen te ontdekken tussen verschillende talen. 

Stress kan de kwaliteit en de duur van de slaap beïnvloeden. Wetenschappers hebben tijdens de crisis van het coronavirus droomgegevens verzameld, met verrassende resultaten.

Van laat naar bed gaan dankzij het eindeloos scrollen door theorieën over de pandemie, tot ’s nachts wakker worden en je zorgen maken, is het veilig om te zeggen dat Covid-19 een ravage aanricht met onze slaap. Uit een groot onderzoek van het King’s College in Londen met Ipsos Mori, blijkt dat twee op de vijf mensen in het Verenigd Koninkrijk gemeld hebben over slaapstoornissen. Professor Bobby Duffy, de onderzoeksleider en directeur van het Policy Institute bij King’s ,zegt: “Er is een duidelijk verband tussen de toegenomen stressen het effect op de slaap; 53% van de mensen die zeiden dat ze de crisis stressvol vonden, meldde slaapproblemen. Maar veel mensen over de hele wereld ervaren ook een nieuw fenomeen: pandemische dromen.

De meesten van ons herinneren zich onze dromen niet vaak, maar de angsten van het leven in afzondering en de verstoring van onze normale slaap-waakcycli lijken daar verandering in te brengen. Verschillende onderzoekers verzamelen droomgegevens tijdens de pandemie, waaronder Dr. Deirdre Barrett, een klinisch en evolutionair psycholoog aan de Harvard Medical School. Ze legt uit dat, hoewel het lijkt alsof we vaker dromen, we ze eigenlijk beter onthouden omdat we meer slapen, maar ook meer wakker worden tijdens de nacht. “Met meer mogelijkheden om te slapen, waaronder dutten overdag en langer kunnen blijven liggen, wordt het herinneren van je dromen gemaximaliseerd, maar je moet wakker worden uit een droom om het te herinneren. We weten dat verhoogde stress een oorzaak is van vaak wakker worden gedurende de nacht.”

Barrett verzamelt en analyseert dromen van overlevenden van de traumatische gebeurtenissen, waaronder 9/11. Ze analyseert nu 4000 pandemische dromen van meer dan 2000 respondenten. “Er zijn enorme overeenkomsten tussen hoe onze dromen reageren op trauma’s en crisissen. Met duidelijke visuele associaties zijn dromen letterlijker. Na 9/11, droomden mensen dat er gebouwen vielen, over kapers met messen en vliegtuigen die op dingen vlogen”, zegt ze.

Zonder enkelvoudige beelden om ons op te richten in de droomwereld, pluggen we onze eigen visuele metaforen in. Toen Barret na de Sarin-gasaanval op de metro van Tokio in 1995 dromen analyseerde, ontdekte ze dat mensen vertelde over “veel monsters en onzichtbare aanvallers in plaats van daadwerkelijke gasaanvallen”. Sommige dromen die ze heeft verzameld tijdens  de huidige pandemie zijn letterlijk – “mensen hebben moeite met ademen of krijgen koorts” – maar velen zijn abstract. We weten immers dat het coronavirus er is, maar we kunnen het niet zien. “Er zijn aardbevingen, vloedgolven en tornado’s; allerlei onbeheersbare rampen. Maar de grootste droomcluster zijn insecten; vliegende insecten die de dromer aanvallen, kakkerlakken die zwermen, massa’s kronkelende wormen.”

Meer slaap betekent over het algemeen meer ruimte voor REM-slaap -  de laatste fase, wanneer we meestal dromen. Vaker wakker worden tijdens de nacht kan betekenen dat we ons beter kunnen herinneren wat we dromen, maar het kan ons de volgende dag uitgeput laten voelen. Wat betreft wat we zien in onze dromen, heeft onderzoek lang gesuggereerd dat de inhoud ervan verbonden is met onze wakkere mentaliteit. We verwerken intense herinneringen, huidige stressoren en emoties tijdens de REM-slaap; onze dromen zijn vaak zwaar met symboliek en vreemde weergaven van de werkelijkheid. Het kan ook zijn dat, nu het leven gereduceerd is tot de grootte van een paar kamers in lockdown, we veel minder dagelijkse prikkels hebben om uit te putten en onbewust aan het graven zijn in het verleden.

Degenen die in crisissituaties hebben gewerkt, kennen de effecten dat stress op dromen kan hebben. Naveen Cavale is plastisch chirurg in het King’s College Hospital in Zuid-Londen, gespecialiseerd in reconstructie na traumatische verwondingen. Onvoorspelbaarheid en interventies met een hoge inzet zijn zijn baseline. Cavale zegt dat hij meestal “heel goed slaapt”, maar dit werd uitgedaagd toen hij in 2015 naar Gaza reisde, net nadat het staakt-het-vuren was afgekondigd, om de catastrofale verwondingen van de slachtoffers van het conflict te helpen repareren.  Het vooruitlopen op de oversteek van Israël naar Gaza hield hem ’s nachts wakker, maar de levendigheid van zijn dromen toen hij in Gaza aankwam was nog opvallender.

“Ik kreeg een video te zien van één van de drukste nachten in het ziekenhuis. Echte chaos. Ik ben een zeer visueel persoon en lag wakker in mijn hotelbed terwijl het keer op keer in mijn hoofd speelde,” zegt hij. Cavale heeft Gaza nu 15 keer bezocht, en slaap daar goed, maar zal na zijn bezoek vaak dromen in vergezichten die hem hebben beïnvloed. “Ik zie de spoelachtige  minaretten van moskeeën, branden in half opgeblazen gebouwen en kolossake kraters waar bommen hele blokken hebben weggehaald.”

Sommige mensen zeggen dat ze beter dan ooit slapen tijdens de lockdown, en misschien kunnen ze een “wat je er ook maar door krijgt” mentaliteit van dutten met overgave toepassen. Voor anderen die het moeilijk hebben, kan het nuttig zijn om na te denken over de onderliggende oorzaken van stress en de impact ervan op de slaap. Maar als iemand die blijft dromen van mijn lichaam dat wordt binnengedrongen door wurmende parasieten, is het vreemd genoeg rustgevend om te leren dat ik niet de enige ben.